ΜΑΡΙΝΟΣ Α Ν Τ Υ Π Α Σ
(Φερεντινάτα Κεφαλονιάς 1872 - Πυργετός θεσσαλικού κάμπου 1907)
(Με αφορμή την 6η Μαρτίου 1910: εξέγερση του Κιλελέρ)
"Εμένα θα με σκοτώσουν, μα όπου κι αν με βρει το κακό, να 'ρθείτε να με πάρετε, θέλω και νεκρός να είμαι ανάμεσά σας",
έλεγε, ο Αντύπας, συχνά στους κολίγους.
έλεγε, ο Αντύπας, συχνά στους κολίγους.
ΕΙΝΑΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ.
Ο μεγαλύτερος Έλληνας επαναστάτης του 20ού αιώνα και ίσως από τους ελάχιστα παγκόσμια, με την έννοια, ότι προέτασσε, δίχως όπλα, φανερά τα στήθη του ενάντια στον εχθρό. Σοσιαλιστής, επηρεασμένος από τα κηρύγματα της γαλλικής επανάστασης, της ριζοσπαστικής παράδοσης της Κεφαλονιάς και το κίνημα του αναρχισμού στην Κέρκυρα. Συχνά αναφερόταν στον Κροπότκιν και τον Μπακούνιν. Κήρυττε τη χειραφέτηση των κολίγων. Μότο του συχνό που ήταν και το τελευταίο καθώς ξεψυχούσε: "ΙΣΟΤΗΣ, ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ".
Πολέμησε στην κρητική επανάσταση (1896) και πληγώθηκε στο στήθος.
Η σύντομη ζωή του δεν ήταν τίποτε άλλο από ένας αγώνας για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Στην Κεφαλονιά έβγαζε την εφημερίδα ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ. Εξαιτίας ενός κύριου άρθρου της «Τίς ο αίτιος;», το 1900, καταφέρεται εναντίον της θρησκευτικής, νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας, κατηγορώντας τες ως αίτια εθνικών συμφορών και της ήττας του 1897.
Αναφέρει στην εφημερίδα του, το 1905: «Είμεθα επαναστάται! Ούτος είνε ο τίτλος μας και διά τούτο καυχώμεθα! Ζητούμεν Επανάστασιν ιδεών, Επανάστασιν αισθημάτων, Παγκόσμιον Επανάστασιν Διοικητικού και Πολιτικού και Θρησκευτικού Συστήματος! Θέλομεν δηλαδή να επαναστατήσει ο εργάτης κατά του Κηφήνος, ο Χωρικός κατά του Αφέντου, ο δούλος κατά του Κυρίου». Και συνεχίζει ονειρευόμενος μία παγκόσμια Ηθική επανάσταση, η οποία θα επιβάλλει «καθαίρεσιν των βασιλέων, εξαφάνισιν των πλουσίων, κατεδάφισιν των στρατώνων και των ναυστάθμων, κατάργησιν των κοινωνικών τάξεων».
Στο Αργοστόλι, ίδρυσε το "ΛΑΪΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟΝ", "Η Ισότης", ένα είδος λαϊκού σχολείου.
Στην Αθήνα, φοιτητής της Νομικής έβγαζε πύρινους λόγους. Εντάχτηκε στο σοσιαλιστικό κίνημα. Φίλος του Καλλέργη.
Πήγε στη Ρουμανία, έπεισε το θείο του Σκιαδαρέση να αγοράσει ένα μεγάλο κομμάτι του θεσσαλικού κάμπου κι ο ίδιος, ως επιστάτης έδινε το 75% της παραγωγής ενώ οι τσιφλικάδες το 25%.
Τα κηρύγματά του που ποτέ δεν τα σταμάτησε, παρ' όλες τις απειλές τον έφεραν αντιμέτωπο με τους μεγαλοτσιφλικάδες. Το ανθρωποειδές δίποδο, ονόματι Ιωάννης Κυριακού, τον πυροβόλησε πισώπλατα με αντάλλαγμα αργύρια 12000 δραχμών.
Ο Μαρίνος Αντύπας, αναφέρει ο Δ. Ανδρουτσόπουλος, «δεν ήταν απλά ένας ρομαντικός ουτοπιστής, όπως συχνά παρουσιάζεται, αλλά ένας εξεγερμένος».
Αλήθεια, λέω αλήθεια μήπως ο Μαρής Αντύπας (Μαρή, τον έλεγαν οι συγχωριανοί του), που άφοβα έκανε το Λόγο του Πράξη, που έπασχε για τον Άλλον, που τελικά θυσιάστηκε για τον Άλλον, δεν έχει εκτιμηθεί όσο θα έπρεπε; Σε ελληνική και ευρωπαϊκή κλίμακα υπάρχει κάποιος όμοιός του; Εγώ, ξέρω κάποιον που σε άλλες εποχές, σε άλλους τόπους και με άλλες αναλογίες πιθανόν, έκανε το ίδιο. Τους τελευταίους αιώνες πάντως με δυσκολία θα βρούμε, αν βρούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου