Το Βάραθρο Αγία Ελεούσα στον Καραβόμυλο Κεφαλονιάς.

Το Βάραθρο Αγία Ελεούσα στον Καραβόμυλο Κεφαλονιάς.

Φωτογραφία της Ν. Κανέλη : Κάθοδος με ανεμόσκαλα του E Coufalik, στο βάραθρο Αγ. Ελεούσα.

Είναι γνωστό ,πως η Κεφαλονιά εκτός από τις μοναδικές αντιθέσεις στο ανάγλυφό της, «κρύβει» ένα σπουδαίο γεωλογικό θησαυρό, ιδιαίτερα στο Ανατολικό κομμάτι της! Συγκεκριμένα στη περιοχή μεταξύ των χωριών Πουλάτα και Καραβόμυλος, υπάρχουν αρκετά σπήλαια και βάραθρα τα οποία δημιουργήθηκαν στην πάροδο εκατομμυρίων ετών. Η δημιουργία αυτών, οφείλεται στα μαλακά ασβεστολιθικά πετρώματα της Κεφαλονιάς και στις διαβρώσεις που υφίστανται αυτά από την ροή των υπόγειων ποταμών που διασχίζουν το νησί, αλλά και στους σεισμούς που πολλές φορές ταρακούνησαν και ταρακουνούν τη Κεφαλονιά. 
Κάποια απ’ αυτά όπως η Μελισσάνη και η Δρογκαράτη , ( τουριστικά αξιοποιήσημα από το 1963 ) τραβούν το ενδιαφέρον χιλιάδων επισκεπτών κάθε χρόνο.

Τα υπόλοιπα, όπως το Αγγαλάκι, το Χειριδόνι, οι Άγιοι θεόδωροι, το Φυτίδι, η Αγία Ελεούσα, αναξιοποίητα τουριστικά, κατά καιρούς τραβούν το ενδιαφέρον, γεωλόγων, δυτών, σπηλαιολόγων και άλλων εξειδικευμένων ομάδων.

Με ένα απ’ αυτά  τα αναξιοποίητα θ’ ασχοληθούμε σήμερα και θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε γνωστό στο ευρύ κοινό. Συγκεκριμένα με το βάραθρο της Αγίας Ελεούσας στον Καραβόμυλο. 
Ένα βάραθρο με κατακόρυφο βάθος 75 μέτρων, άνοιγμα στομίου 20χ12 μέτρων και διαστάσεις δαπέδου 50χ30 μέτρα. Βρίσκεται 2,5 περίπου χιλιόμετρα ν.νδ. από το χωριό Καραβόμυλος, πλησίον της αγροτικής οδού Καραβομύλου – προσεισμικού χωριού Λιβαθινάτων.

Στο χαμηλότερο τμήμα του το βάραθρο διατηρεί υφάλμυρα νερά, βάθους περίπου τεσσάρων μέτρων.
Η πρώτη απόπειρα εξερεύνησης της Αγ. Ελεούσας, έγινε από τα μέλη της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας ( Ε.Σ.Ε. ) Ιωάννη και Άννα Πετροχείλου και Γ. Μοντεσάντο, το 1951. Προσπάθεια ήταν ανεπιτυχής, λόγω έλλειψης τεχνικών μέσων.
Η δεύτερη απόπειρα έγινε τον Ιούνη του 1959 από τους προαναφερθέντες σπηλαιολόγους και την επίσης σπηλαιολόγο Α. Δούνα.
Η μεταβολή όμως που είχε υποστεί το βάραθρο από τους σεισμούς του 1953, (Ο πυθμένας, είχε υποχωρήσει επιπλέον 30 μέτρα ), κατέστησε πάλι την εξερεύνηση ανεπιτυχή, παρά τα επιπλέον τεχνικά εφόδια που έφεραν μαζί τους οι σπηλαιολόγοι.
Τελικά τον Ιούνιο του 1966, κατά την Ελληνοτσεχοσλοβακική Συνάντηση Σπηλαιολογικού περιεχομένου, που είχε οργανωθεί από την Ε.Σ.Ε. , η εξερεύνηση κατέστη δυνατή!
Σε αυτήν έλαβαν μέρος οι: Γ. Μπαρνιάς και Ν. Καννέλη, υπό την αρχηγία της Α. Πετροχείλου.
Από τη Τσεχοσλοβακική πλευρά, έλαβαν μέρος οι: E Coufalik, Ota Ondrousek και Miroslav Cala.
Οι εργασίες εντός του βαράθρου έγιναν από τους: 
Κατάβαση, εξερεύνηση και μετρήσεις από τον E Coufalik
Η χαρτογράφηση από τους Miroslav Cala και Ota Ondrousek .
Η ασφάλιση της όλης επιχείρησης από την Α. Πετροχείλου, Miroslav Cala και Ota Ondrousek .
Η Φωτογράφηση από τις Α. Πετροχείλου, Ν. Κανέλλη και τον Γ. Μπαρνιά.
Το βάραθρο, είναι διανοιγμένο, σε ασβεστολιθικά πετρώματα, έχει δημιουργηθεί από διαβρώσεις και κατακρυμνήσεις, και έχει σχήμα πιθοειδές ,( πιθαριού ).
Περιμετρικά του στομίου του, υπάρχει πυκνή συστάδα δέντρων και θάμνων… που το καθιστούν αόρατο!
Το βάραθρο της Αγ. Ελεούσας, αποτελεί «κομμάτι» πολλών βαράθρων που βρίσκονται στη περιοχή, όπως είναι… Άγιοι Θεόδωροι, βάθους 50 μ, Αγγαλάκι, βάθους 49 μ, Ζερβάτη, βάθους 15 μ, Μελισσάμη 21 μ, κλπ.
Στους βυθούς όλων των παραπάνω βαράθρων, διατηρούνται υφάλμυρα νερά, εκτός του Αγγαλάκι, το οποίο στο περισσότερο μήκος του βυθού του, ( 240 μ. μήκος χ 60 μ. πλάτος ) διατηρεί, πόσιμο - τρεχούμενο νερό.
Κλείνοντας να πούμε, πως σύμφωνα με την Α. Πετροχείλου, το βάραθρο της Αγίας Ελεούσας στο Καραβόμυλο, δεν είναι κατάλληλο για τουριστική εκμετάλλευση, λόγω όμως του εντυπωσιακού βάθους του και της χλωρίδας  που το περιβάλει,  μπορεί να αναφέρεται ως τουριστικό στοιχείο της ευρύτερης περιοχής.
Σήμερα το στόμιο του βαράθρου, είναι φραγμένο περιμετρικά, προς αποφυγή ατυχήματος.

Τάσος Καβαλλιεράτος.

http://vlahatasamis.gr/vlahata-samis-eidiseis/perivallon-epistimi/item/12152-to-varathro-agia-eleoysa-ston-karavomylo-kefaloniasΠηγή: http://geolib.geo.auth.gr/index.php/bssg/article/view/5885