Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης
Η γεωπολιτική και γεωστρατηγική αξία τόσο της Ελλάδος όσο και της Κύπρου είναι πραγματικά ανεκτίμητη. Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος για τον οποίο βρίσκονται συνεχώς στο στόχαστρο των «μεγάλων δυνάμεων» στις οποίες προστίθενται κατά καιρούς διάφορες ονειροπαρμένες ή μικρομέγαλες «δυνάμεις» από βορά και ανατολή.
.
Η Ελλάδα με την μαρτυρική Κύπρο συμπληρώνουν την τελευταία νοητή γραμμή του ιδιότυπου και επικίνδυνου «Τρίγωνου των Βερμούδων» της περιοχής μας. Βρίσκονται μπροστά σε τεράστιους γεωπολιτικούς και γεωστρατηγικούς κινδύνους που συμπληρώνονται από την αδιαλλαξία μιας νέο-οθωμανικής Τουρκίας η οποία με έντονα επιθετική διπλωματία δημιουργεί μεθοδικά ένα επικίνδυνο «μουσουλμανικό τόξο» στα βόρεια σύνορα μας με ανάλογη, επιθετική διπλωματία Αλβανίας, Σκοπίων με την ιδιότυπη «ανοχή» της Βουλγαρίας, αξιοποιεί πλήρως την αμυντική διπλωματία που ακολουθούν υποχρεωτικά, για λόγους «ειδικών συνθηκών», Ελλάδα & Κύπρος. Ας πάρουμε όμως, όσο πιο συνοπτικά γίνεται, τα πράγματα με την σειρά:
.
.
Γεωπολιτική και στρατηγική αξία Ελλάδας / Κύπρου
Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται σε προνομιακό σημείο ενός παγκόσμιου γεωπολιτικού ναρκοπέδιου που χαρακτηρίζεται από ένα πολύπλοκο, πολυεπίπεδο και αόρατο πλέγμα το οποίο γίνεται ευρύτερα γνωστό στην κοινή γνώμη πολλά χρόνια αργότερα. Στα θεμέλια του τοπίου αυτού βρίσκεται ο παγκόσμιος ανταγωνισμός γιγαντιαίων αντιμαχόμενων συμφερόντων (ΗΠΑ-Βρετανία, Ρωσία, Κίνα, Ε.Ε.) με συνεχείς προσπάθειες απόκτησης οικονομικής και στρατιωτικής επιρροής. Μέσα στα πλαίσια αυτά, ας δούμε τα πιο απλά, χαρακτηριστικά σημεία που είναι πλέον ορατά στις μέρες μας:
Οι ΗΠΑ με την Βρετανία προσπαθούν μέσα από το κράτος του Ισραήλ να ελέγξουν στοιχειωδώς την ταραγμένη περιοχή της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής με βασικούς στόχους την επιβολή ελέγχου στην «ευρύτερη Μέση Ανατολή» καθώς και την καθιέρωση του δολαρίου ως ενιαίου νομίσματος στην ΑΓΟΡΑ
του φυσικού αερίου όπως ακριβώς και στην αγορά του πετρελαίου. Μέσα στα πλαίσια αυτά εντάσσονται οι «αναταράξεις» σε Ιράκ, Συρία, Παλαιστίνη, Λίβανο, Αίγυπτο και οι συνεχείς απειλές εναντίον της Περσίας.
του φυσικού αερίου όπως ακριβώς και στην αγορά του πετρελαίου. Μέσα στα πλαίσια αυτά εντάσσονται οι «αναταράξεις» σε Ιράκ, Συρία, Παλαιστίνη, Λίβανο, Αίγυπτο και οι συνεχείς απειλές εναντίον της Περσίας.
Η δημιουργία όμως, ο εξοπλισμός και η χρηματοδότηση των «μαχητών του Αλλάχ» για την εξυπηρέτηση των σχεδίων τους εκτροχιάστηκε και βρίσκεται εκτός κάθε ελέγχου, αν και τα λάφυρα του λαθραίου πετρελαίου των τζιχαντιστών φαίνεται πως συνεχίζουν ακόμα να «εξαργυρώνονται» από την Τουρκία και το Ισραήλ. Η τρέχουσα συστράτευση ανόμοιων «συμμάχων» για την αντιμετώπιση του εκτός ελέγχου Ισλαμικού Χαλιφάτου σε Ιράκ και Συρία (ΗΠΑ, Βρετανία, Ιράν, Κουρδιστάν, Συρία, Σ. Αραβία, Η.Α.Ε. και –στα λόγια- Τουρκία) είναι βέβαιο πως έχει σύντομη ημερομηνία λήξης.
Στην Ευρώπη, οι ΗΠΑ αφού στήριξαν την Γερμανία ώστε να καταστεί κυρίαρχη δύναμη μέσα στην Ε.Ε. τώρα την χρησιμοποιούν –μεταξύ άλλων- σαν μέσον απομόνωσης της Ρωσίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η οργανωμένη κρίση της Ουκρανίας που οδήγησε την Ρωσία σε δράση προκειμένου να αποκαταστήσει την στοιχειώδη επαφή της με την Μεσόγειο, θυμίζει την οργανωμένη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας στα Βαλκάνια με πρωταγωνιστικό ρόλο της Γερμανίας την δεκαετία του 1990 καθώς και την μεθόδευση ίδρυσης πολλών ανεξάρτητων κρατών με την ταυτόχρονη διάλυση της Ένωσης των 15 Σοβιετικών Δημοκρατιών το 1991, παρά την διαφωνία των 9 από αυτές όπως καταγράφτηκε σε σχετικό δημοψήφισμα της 17/3/1991! Επί πλέον, η σημερινή Γερμανία δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να θεωρείται αυτονόητο και πειθήνιο όργανο των Αμερικανικών σχεδιασμών αφού είναι δεδομένες οι βλέψεις της να καταστεί παγκόσμια δύναμη με την αντίστοιχη επιρροή.
Στην Νοτιοανατολική Ασία η αυξανόμενη δύναμη της Κίνας αποτελεί σημαντική προτεραιότητα για τις ΗΠΑ. Το διεθνές κύρος, η οικονομική δύναμη (το 2013 η ετήσια μεγέθυνση του ΑΕΠ της Κίνας κατά 630 δις δολάρια ξεπερνά το αντίστοιχο των ΗΠΑ και της Ε.Ε. μαζί που ανέρχεται σε 580 δις δολάρια) καθώς και η αυξανόμενη στρατιωτική ισχύς της Κίνας, σε συνδυασμό με την στρατηγική συμμαχία Κίνας-Ρωσίας, αποτελούν πραγματική απειλή στην παντοδυναμία των ΗΠΑ. Επί πλέον, η Κίνα, με βασικό τροφοδότη ενέργειας την Περσία (άλλος ένας από τους στόχους των ΗΠΑ) διαθέτει συναλλαγματικά αποθέματα της τάξεως των 3,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων από τα οποία το 60% περίπου είναι…. κρατικά χρεόγραφα των ΗΠΑ! Και στον τομέα αυτό, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να θεωρείται αυτονόητη και δεδομένη η συγκυριακή ταύτιση των συμφερόντων Ρωσίας – Κίνας, αφού η Κίνα συνορεύει με τα τεράστια, υπερ-πολύτιμα ενεργειακά αποθέματα της Σιβηρίας, με όποιους «πειρασμούς» αυτό συνεπάγεται.
Μέσα σε αυτό το πολύπλοκο, πολυεπίπεδο και δύσκολα ορατό πλέγμα γιγαντιαίων συμφερόντων, η Ελλάδα και η Κύπρος προβάλλουν σαν καταλυτικές δυνάμεις ικανές να προσφέρουν στην Ευρώπη φτηνή και ασφαλή ενέργεια από τα πλούσια αποθέματα που κρύβουν, συμπληρώνοντας τις μεγάλες ενεργειακές δυνατότητες του Ισραήλ, του Λιβάνου, της Παλαιστίνης και της Αιγύπτου.
Επί πλέον η Κύπρος προβάλλει σαν ιδανικός ενεργειακός κόμβος και με τις κατάλληλες επενδύσεις μπορεί να μεταφέρει ενέργεια στις αγορές της Βόρειας Αφρικής, της Νότιας Ασίας και μέσω της Ελλάδος σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι άριστες σχέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας με τον Αραβικό κόσμο, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ρωσία, το Ισραήλ και τις ΗΠΑ αποτελούν σπάνια και πολύ σημαντικά πλεονεκτήματα. Ένας πιθανός Κυπριακός ενεργειακός κόμβος θα διοχέτευε ενέργεια και από αντιμαχόμενους αντιπάλους (Ισραήλ, Λίβανο, Παλαιστίνη, Αίγυπτο) μετατρέποντας τους σε έμμεσους «συνεργάτες» για την αξιοποίηση των ενεργειακών τους αποθεμάτων. Επί πλέον, η αξιολόγηση πως «η Κύπρος αποτελεί εταίρο-κλειδί» (Αμερικανός Αντιπρόεδρος Τζό Μπαίντεν, Μάρτιος 2014) και η εγκατάσταση στην Κύπρο περιφερειακών διευθύνσεων από τους μεγαλύτερους ενεργειακούς κολοσσούς του πλανήτη (Halliburton και Schlumberger) αποτελούν ασφαλείς ενδείξεις για την αξιοπιστία του σεναρίου αυτού. Ήδη η Κύπρος αποφάσισε να δημιουργήσει (Ιούλιος 2014) ένα Συμβούλιο Γεωστρατηγικών Μελετών με σκοπό την επεξεργασία θέσεων για το Κυπριακό βασισμένων στα δεδομένα που προκύπτουν.
Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ατλαντικής Συμμαχίας, αποτελεί παραδοσιακό σύμμαχο των Αράβων – αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ 44 ολόκληρα χρόνια μετά την ίδρυσή του και αντάλλαξε επισκέψεις σε επίπεδο πρωθυπουργών μόλις το 2010, εξήντα δύο χρόνια μετά την ίδρυση του! Οι επικίνδυνες νέο-οθωμανικές πρακτικές της Τουρκίας καθώς και η ανάγκη ασφαλούς αξιοποίησης των ενεργειακών αποθεμάτων της περιοχής, οδήγησαν το Ισραήλ και την Ελλάδα σε στενότερες σχέσεις συνεργασίας από το 2008 με την ενεργοποίηση μιας ανενεργούς «συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας» που είχε υπογραφεί από το 1994.
Η Ελλάδα, με την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρόσφερε στην Ε.Ε. και μια μεγάλη «προίκα»: Η Ελλάδα αποτελεί κυρίαρχη δύναμη στην Ευρωπαϊκή ναυτιλιακή βιομηχανία με τα υπό ελληνική σημαία και τα ελληνικών συμφερόντων πλοία, ενώ στο υπέδαφος της υπάρχουν μερικά από τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου της Ευρώπης καθώς και πλούσιος ορυκτός πλούτος (από ουράνιο, χρυσό, ασήμι, νικέλιο, χρώμιο, βωξίτες, μέχρι λευκόλιθο, μαγγάνιο, μόλυβδο, σιδεροπυρίτη κ.α.).
Προβλήματα και προκλήσεις
Τα μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα τόσο της Ελλάδος όσο και της Κύπρου προήλθαν από την πρόσκαιρηευημερία του εύκολου δανεισμού ώστε με την υπερχρέωση, να αποτελούν «ευάλωτο διαπραγματευτή» σε σημαντικά ενεργειακά και γεωπολιτικά θέματα. Επί πλέον:
Η Ελλάδα, αφού ορίστηκε σαν την σημαντικότερη Ευρωπαϊκή πύλη εισόδου της λαθρομετανάστευσης (σύμβαση Δουβλίνου του 1990 με τις μετέπειτα τροποποιήσεις), άρχισε να υφίσταται ένα μαζικό και ανεξέλεγκτο εποικισμό με στόχο την δημογραφική και εθνοτική της αλλοίωση, άριστα οργανωμένο από την γειτονική Τουρκία, ο οποίοςσυνεχίζεται ασταμάτητα. Επί πλέον αντιμετωπίζει απίθανες αξιώσεις από την νέο-οθωμανική Τουρκία η οποία προσπαθεί απροκάλυπτα να υποδυθεί τον «φυσικό ηγέτη» των διαφόρων αιρέσων μουσουλμάνων εποίκων, ζητώντας με απίστευτο θράσος και φορτικότητα την κατασκευή χώρων λατρείας για τους παράνομους μουσουλμάνους έποικους που μας στέλνει καθημερινά! Όλα αυτά, όταν η ίδια η Τουρκία διατυμπανίζει εδώ και πολλά χρόνια με μεγάλη ακρίβεια την συγκεκριμένη επεκτατική στρατηγική της:
«Η δημοκρατία είναι μόνο το τραίνο, στο οποίο επιβιβαζόμαστε για να φθάσουμε στον στόχο μας. Τα τζαμιά είναι τα στρατόπεδά μας, οι μιναρέδες είναι οι ξιφολόγχες μας, οι τρούλοι είναι τα κράνη μας, οι πιστοί είναι οι στρατιώτες μας» Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε ακροατήριο Τούρκων της Γερμανίας, 1997.
Σχετικό με το πολύ σοβαρό αυτό θέμα είναι το υπόμνημα προσωπικοτήτων προς τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό, τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, τους αρχηγούς όλων των πολιτικών κομμάτων, τους βουλευτές κ.α. με τίτλο «ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ ΒΟΤΑΝΙΚΟ, ΤΟ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ Η ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ» (21/9/2014).
Εκτός όμως από αυτά, οι στρατηγικές μεθοδεύσεις που ακολουθεί εδώ και δεκαετίες η Τουρκία παραμένουν εξαιρετικά επικίνδυνες: αυθαίρετος ορισμός Α.Ο.Ζ., μεθοδική γκριζοποίηση Ελληνικών νησιών (και μάλιστα κατοικημένων), αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων του τεράστιας στρατηγικής σημασίας Καστελόριζου με αστείες δικαιολογίες, η δράση του Τουρκικού προξενείου Κομοτηνής στην Ελληνική Θράκη σαν «Κράτος εν Κράτει», το «καπέλωμα» των λαθρομεταναστών που μας στέλνει οργανωμένα εδώ και μια δεκαετία κ.α. Ο στόχος αυτών των ενεργειών είναι να προετοιμάζεται συνεχώς το έδαφος ώστε κάτω από κατάλληλες συνθήκες να επιβληθούν γεωπολιτικά τετελεσμένα – όπως ακριβώς επιχειρήθηκε να επιβληθούν στην Κύπρο με την εισβολή του 1974!
Μια γεύση του μέλλοντος που επιφυλάσσεται στους Έλληνες είναι η είδηση που έγινε γνωστή στις 2 Φεβρουαρίου 2014: «Συνελήφθη Τούρκος αντιεξουσιαστής που συντόνιζε επεισόδια στο Σύνταγμα. Ο Τούρκος αντιστάθηκε κατά την σύλληψή του, πετούσε βόμβες μολότοφ και συντόνιζε ομάδες αναρχικών. Μετά την σύλληψη του διαπιστώθηκε ότι στην Ελλάδα βρίσκεται σαν… πολιτικός πρόσφυγας!».
Φυσικά ο συγκεκριμένος Τούρκος, με την παρέμβαση δικηγόρων, θα κυκλοφορεί σήμερα ελεύθερος γιατί όπως ακριβώς διαλαλεί ο Ρ.Τ. Ερντογάν «Η δημοκρατία είναι μόνο το τραίνο, στο οποίο επιβιβαζόμαστε για να φθάσουμε στον στόχο μας»!
Και (δυστυχώς) στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά δημοκρατικά τραίνα – κόμματα που θέλουν να νομιμοποιήσουν τους μουσουλμάνους έποικους οι οποίοι είναι «ταξικά αδέλφια μας» με το όνειρο να τους πάρουν την ψήφο, εξασφαλίζοντας την εξουσία του πελατειακού κράτους! Το αν με την λογική αυτή η Ελλάδα θα πάψει να υπάρχει σε μερικές γενεές, δεν φαίνεται να τους απασχολεί ιδιαίτερα ίσως γιατί μέχρι τότε θα έχουν πεθάνει όλοι!
Εκτός όμως από το θανατηφόρο αυτό πρόβλημα, η Ελλάδα υποφέρει και από την ολέθρια για την οικονομία και την κοινωνία αρρώστια του πελατειακού κράτους που εξασφαλίζει εξουσία στους πολιτικούς αλλά δημιουργεί μολυσμένες εστίες παράνομου πλουτισμού μετατρέποντας χιλιάδες λαμόγια σε «ιδιοκτήτες» της κρατικής περιουσίας την οποία λυμαίνονται με φακελάκια, διαφθορά, διαπλοκή και καλοπέραση εις υγεία των κορόιδων που ιδρώνουν δουλεύοντας σκληρά για να τα βγάλουν πέρα.
.
.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Οι δημόσιοι αποκεφαλισμοί ομήρων του Ισλαμικού κράτους, το άλυτο πρόβλημα της Παλαιστίνης, η μεθοδευμένη επίθεση της Δύσης στην Ρωσία με την Ουκρανική κρίση, οι επικίνδυνα ταραγμένες εστίες στην Αφρική και η διαρκής πολιτική και οικονομική αστάθεια της Λατινικής Αμερικής, αναδεικνύουν δραματικά την γεωπολιτική κρίση με μια πραγματικότητα που είναι πολύ πιο πολύπλοκη από την αφελή εικόνα των «καλών» και των «κακών» που συνήθως μας παρουσιάζεται. Αναδεικνύει ακόμα την επικίνδυνη έλλειψη μιας παγκόσμιας ισορροπίας που θα αντέχει στον χρόνο. Τα δεδομένα αυτά όταν επικεντρωθούν στην γειτονιά μας γίνονται εκρηκτικά, θυμίζοντας το «Τρίγωνο των Βερμούδων».
Μέσα στο θολό αυτό τοπίο, Ελλάδα και Κύπρος έχουν το προνόμιο να συνομιλούν χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα με όλους τους παράγοντες της γεωπολιτικής κρίσης Ευρωπαίους, Αμερικανούς, Ρώσους, Κινέζους, Πέρσες, Ισραηλινούς, Άραβες, Κούρδους, Σύρους, Παλαιστίνιους, Λιβανέζους, Αιγυπτίους, Ιρακινούς και αρκετούς άλλους την ίδια στιγμή που πολλοί από αυτούς είναι εμπλεκόμενοι και δεν μπορούν ούτε μεταξύ τους να μιλούν!
Επί πλέον απέναντι στην νέο-οθωμανική Τουρκία ακολουθείται μια αμυντική διπλωματία με κόκκινες γραμμέςπου χαράσσονται από τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών, τα άρθρα 20 και 27 τα Συνθήκης της Λωζάνης (σχετικό άρθρο μας 11/2/2014 με τίτλο Κυπριακό: Ευκαιρία ή παγίδα;), την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (η Τουρκία δεν την έχει υπογράψει αλλά ήδη την εφαρμόζει εκεί που την συμφέρει), τις συμφωνίες που έχει υπογράψει η Τουρκική Δημοκρατία για τις μεταναστευτικές ροές, την αντιδήλωση της 21/9/2005 της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των κρατών μελών της στους Τουρκικούς παραλογισμούς πως τάχα «Δεν υπάρχει Κυπριακό κράτος» κ.α.π.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Αμερικανικές βάσεις στο Αφγανιστάν, η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης σε 15 διαφορετικά κράτη και η «ανεξαρτητοποίηση» της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής από τα ευρύτερα αποδεχτά όρια της Δύσης, υποβαθμίζουν και μειώνουν συνεχώς την γεωπολιτική αξία της πάλαι ποτέ αναντικατάστατης Τουρκίας και επιβάλλουν την δημιουργία «εναλλακτικών λύσεων». Εξ άλλου, η (λεκτική τουλάχιστον) προσήλωση της Τουρκίας στον στόχο της ένταξης της στην Ευρωπαϊκή Ένωση την οδηγεί, θέλει δεν θέλει, υποχρεωτικά στην Λευκωσία πριν από τις Βρυξέλλες.
Από την παραπάνω σύντομη ανασκόπηση προκύπτει το συμπέρασμα πως η γεωπολιτική και γεωστρατηγική αξία τόσο της Ελλάδος όσο και της Κύπρου είναι πραγματικά ανεκτίμητη.
Αρκεί να την αξιοποιήσουμε προς το συμφέρον Ελλήνων και Κυπρίων, Ελληνόφωνων και Τουρκόφωνων, στηρίζοντας την άμυνά μας σε ποιοτικές, ευέλικτες και υπερσύγχρονες ομάδες στρατού (ουκ εν τω πολλώ το ευ) και χωρίς να πέσουμε στις παγίδες που διαρκώς μας στήνουν ξένοι «φίλοι» αλλά και εγχώριοι εφιάλτες!
.
_________________________________________________________
Η τριλογία «Το Τρίγωνο των Βερμούδων βρίσκεται ακριβώς δίπλα μας»:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου