λίγα σχόλια σε στοίχους Οδύσσειας

Ομήρου Οδύσσεια β Ιθακησίων αγορά. Τηλεμάχου αποδημία. Μετάφραση Αργύρη Εφταλιώτη   Αυτά σαν είπε, σκόρπισε τη συντυχιά με βιάση. Και σύρανε στο σπίτι του ο καθένας, κι οι μνηστήρες κατά τον πύργο κίνησαν του θεϊκού Οδυσσέα.
260	Τότες μακριά ο Τηλέμαχος στ' ακρόγιαλο κατέβη, τα χέρια θαλασσόνιψε, κι έκαμε δέηση κι είπε·
	«Άκου μ', εσύ ο θεός, που εχτές στον πύργο ήρθες και μου 'πες να πάρω πλοίο και στ' αχνά τα πέλαα ν' αρμενίσω, να μάθω ά γύρισε ο γονιός που λείπει τόσους χρόνους,
265	κι όμως μποδίζουν οι Αχαιοί, και μάλιστα οι μνηστήρες, που 'ναι μεγάλη η κάκια τους, περίσσια η περηφάνεια.» ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ  ΑRIS  ΣΤΟ   ΣΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΕΡΙΔΑΣ Λοιπόν ένα βασικό γνώρισμα της Ομηρικής Ιθάκης είναι ότι στη τοποθεσία του Εύμαιου έρχεται κανείς μόνο με καράβι, π – 223 ( “Μὲ τί καράβι φάνηκες ὡς τόσο ἐδῶ, πατέρα;κι οἱ ναῦτες ποὺ σὲ φέρανε ποιοί λέγανε πὼς ἦταν ;), ενώ στο παλάτι του Οδυσσέα πήγαινες και με πλοίο, με πορθμῆες (εξειδικευμένη λέξη) υ – 185 αλλά και με τα πόδια. Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα η ιδιαιτερότητα της Ιθάκης γιατί δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για την οικονομία του έργου να γράψει αυτή τη λεπτομέρεια. Και φαίνεται φυσικά ότι ο ποιητής έχει άμεση γεωγραφική αντίληψη της τοποθεσίας. Άμα αυτό βρεθεί τελειώσαμε! (Υπόψη ότι και οι δυο τοποθεσίες ήταν πάνω στο νησί της Ιθάκης). Σε έβαλα σε μπελά τώρα Poros! Αμ δε έτσι εύκολα νομίζεις πως είναι τα πράματα? και  απάντηση!!  porosnews στο συγκεκριμένο κομμάτι  του απάντά  ότι τον έφεραν οι Φαίακες,,που  ως γνωστόν τον  αφησαν στο λιμάνι του  φορκυνα  ,,που θα το αναλύσουμε  στο  μέλλον «Με τι καράβι φάνηκες ως τόσο εδώ, πατέρα; κι οι ναύτες που σε φέρανε ποιοί λέγανε πως ήταν ; Γιατί πεζός εσύ θαρρώ δεν ήρθες ως το Θιάκι.» 225      Κι απολογήθη του ο τρανός, πολύπαθος Δυσσέας· «Όλη απ' εμένα, τέκνο μου, θ' ακούσης την αλήθεια. Με φέραν εδώ Φαίακες θαλασσοξακουσμένοι, που κάθε ξένον προβοδούν που φτάση στο νησί τους· με το γοργό καράβι τους, καθώς γλυκοκοιμόμουν, 230 ήρθαν στο Θιάκι, μ' έβγαλαν, και με λαμπρά μ' αφήκαν δώρα, χρυσά και χάλκινα, και με φαντά περίσσια· όλα κρυμμένα σε σπηλιά με θεϊκιά βοήθεια. Τώρα ήρθα εδώ, της Αθηνάς τα λόγια ακολουθώντας, μαζί να κανονίσουμε το φόνο των οχτρώ μας.