- Και ας το αμπαντονάρουμε, γιατί θα κουρλαθούμε, έχουμε και καλύτερα για να καταπιαστούμε.
- Η κουβαρίστρα λύθηκε κι εχάθη η ιστορία και πού να τρέχουμε ούλοι μας για την ψηφοφορία.
- Ας κάτσουμε εδεπά λοιπόν στο φρέσκο του γιαλού κι ας γράφεται η Κεφαλονιά με άλλα τρία λού.
ΤΑ ( λάμδα ) τση Κεφα(λ)λονιάς
στο πρώτο ποιημα Δικελή ,(στο τέλος ανάρτησης ),απάντηση από Αρμοδορο ποιητικη (http://porosnews.blogspot.gr/2014/08/blog-post_148.html#more
Μεγάλος προβληματισμός
μπήκε στην κοινωνία.
Με ένα λάμδα ή με δυό
είν’ η Κεφαλ(λ)ηνία ;
Ποια είναι τα συνθετικά
οι λέξεις και πως έχουν;
Ποιες ερμηνείες δίνονται
οι φιλόλογοι ανατρέχουν.
Λένε ότι ο Όμηρος
το ‘γραψε με δυό λάμδα
χάριν του μέτρου κι όχι
επειδή έκανε κουτουράδα.
Έτσι το αντιγράψανε
κι ύστεροι συγγραφείς
κοντράστο εμείς να κάνουμε
δια τα της γραφής.
Οι Βυζαντίνοι τ’ άλλαξαν
και το ‘γραψαν με ένα
το ‘παν ειδωλολατρικό
που ηχεί στα περασμένα.
Κι αφού ετυμολογικά
δεν έχουμε εξηγήσεις,
ας γίνει δημοψήφισμα
να πάψουν οι αναλύσεις.
D
KAI TOY ΔΙΚΕΛΗ ΒΛΙΧΟΥ
Δικέλης Βλιχός ΚΕΦΑ(ΛΛ)ΟΝΙΑ ή ΚΕΦΑ(Λ)ΟΝΙΑ;
Απ’ τον αχό τση θάλασσας γεννιέται μία τσούπρα
Κεφαλονιά την είπανε κι είχ’ ένα λού στην κούτρα.
Απ’ τα δεξιά τση ήτανε μια λίμπα με κρεμμύδια
κι οπίσω τση ετρώανε οι άνθρωποι απίδια.
Με ένα λού τραγούδαε με ένα λού στεκόταν
με ένα λού εχόρευε και μ’ ένα καταριόταν.
«Λώλεψες», τση φωνάζανε με ένα λού και πάλι
κι ευκείνη χαμογέλαε κι εκούνιε το κεφάλι.
Με ένα λού εμίλαε, με ένα λού εβλαστήμα
κι απέ στο λού καθότανε έγραφε κι ένα ποίημα.
Μια νύχτα στο απόβροχο, που είχε και φεγγάρι
«Όχι μωρή», τση είπανε «κι ο διάλλος θα σε πάρει
με δύο λού θα γράφεσαι, με δύο θα κοιμάσαι
με δυό θα κωλλοκάθεσαι, το δυό, να το θυμάσαι.
Έλλα να σε ποτίσουμε με μέλλι και με γάλλα
κι αμά να ταξιδέψουμε για να σου πούμε κι άλλα».
Και η καλή Κεφαλονιά που είχε συνηθίσει
αρνήθηκε, δε θέλησε να πάει στο Παρίσι
γιατί εκεί τση είπανε, θα βρεις τσου μορφωμένους
που θα σου πούνε για τα λού. «Τσου έχω εγώ χεσμένους»,
είπε με δύναμη πολλή, που έτρεμε η φύση,
«με ένα λού θα γράφομαι!» κι έπεσε στο μεθύσι.
Και από τότες φίλοι μου, τα δύο λού σε ...όλλα
δεν είναι αλήθεια, ειλικρινά, τα κάνει η …ρομπόλα!
Δικέλης Βλιχός
Απ’ τον αχό τση θάλασσας γεννιέται μία τσούπρα
Κεφαλονιά την είπανε κι είχ’ ένα λού στην κούτρα.
Απ’ τα δεξιά τση ήτανε μια λίμπα με κρεμμύδια
κι οπίσω τση ετρώανε οι άνθρωποι απίδια.
Με ένα λού τραγούδαε με ένα λού στεκόταν
με ένα λού εχόρευε και μ’ ένα καταριόταν.
«Λώλεψες», τση φωνάζανε με ένα λού και πάλι
κι ευκείνη χαμογέλαε κι εκούνιε το κεφάλι.
Με ένα λού εμίλαε, με ένα λού εβλαστήμα
κι απέ στο λού καθότανε έγραφε κι ένα ποίημα.
Μια νύχτα στο απόβροχο, που είχε και φεγγάρι
«Όχι μωρή», τση είπανε «κι ο διάλλος θα σε πάρει
με δύο λού θα γράφεσαι, με δύο θα κοιμάσαι
με δυό θα κωλλοκάθεσαι, το δυό, να το θυμάσαι.
Έλλα να σε ποτίσουμε με μέλλι και με γάλλα
κι αμά να ταξιδέψουμε για να σου πούμε κι άλλα».
Και η καλή Κεφαλονιά που είχε συνηθίσει
αρνήθηκε, δε θέλησε να πάει στο Παρίσι
γιατί εκεί τση είπανε, θα βρεις τσου μορφωμένους
που θα σου πούνε για τα λού. «Τσου έχω εγώ χεσμένους»,
είπε με δύναμη πολλή, που έτρεμε η φύση,
«με ένα λού θα γράφομαι!» κι έπεσε στο μεθύσι.
Και από τότες φίλοι μου, τα δύο λού σε ...όλλα
δεν είναι αλήθεια, ειλικρινά, τα κάνει η …ρομπόλα!
Δικέλης Βλιχός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου