Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΜΑΡΤΙΟΥ


Πέμπτη, 14 Μαρτίου 2013

Το μυθικό,πειραματικό ταξίδι της Αργω - Argo Experimental Trip

Μετά από 3.500 χρόνια η Αργώ άνοιξε ξανά τα πανιά της για το επιστημονικό- πειραματικό ταξίδι στην Αδριατική.
http://porosnews.blogspot.gr/2013/03/argo-experimental-trip.html#comments
- Το χρυσόμαλλο δέρας δεν ήταν μύθος! -

Το χρυσόμαλλο δέρας δεν ήταν καθαρά αποκύημα της φαντασίας των αρχαίων Ελλήνων, αλλά βασιζόταν σε ιστορικά δεδομένα του τρόπου απόληψης χρυσού. Η απόληψη του πολύτιμου μετάλλου γινόταν με προβιές, κυρίως προβάτων, τις οποίες βουτούσαν οι μεταλλευτές μέσα στο ποτάμι, όπου και εγκλωβίζονταν τα ψήγματα του χρυσού. Στην συνέχεια οι προβιές στέγνωναν και τινάζονταν για να συλλεχθεί ο χρυσός ή καίγονταν για να αποληφθούν οι σβώλοι του χρυσού.

«Με την πάροδο του χρόνου και την εξέλιξη των τεχνικών, οι προβιές τοποθετούνταν σε σταθερά ξύλινα ρείθρα μέσα στην κοίτη του ποταμού» εξήγησε ο Μάρκος Βαξεβανόπουλος, υποψήφιος διδάκτορας γεωλογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, σε διάλεξη που έδωσε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Βόλου, με θέμα: «Αρχαία μεταλλεία: Από το Πήλιο του
Ιάσονα, στο Λαύριο του Πεισίστρατου».

Όπως υπογραμμίζει στην ομιλία του, το αξιόλογο στα φιλολογικά έργα για την Αργοναυτική εκστρατεία, αλλά και τον Τρωικό πόλεμο, είναι ότι τα οικονομικά κέντρα της εποχής και τα γεωστρατηγικά σημεία τοποθετούνται προς την περιοχή του Εύξεινου Πόντου. «Και όχι άδικα», εξηγεί, «καθώς τα γεγονότα που περιγράφονται τοποθετούνται χρονικά περίπου στο πέρασμα από την Εποχή του Χαλκού στην Εποχή του Σιδήρου».

Πρόσφατα, στην περιοχή της Γεωργίας, μελετήθηκαν χώροι με την αρχαιότερη εξόρυξη και μεταλλουργία σιδήρου- περίπου το 1400 π.Χ. Αυτό δείχνει ότι στην ευρύτερη περιοχή του Εύξεινου Πόντου έχουμε το πέρασμα από την μεταλλουργία του χαλκού, στην μεταλλουργία του σιδήρου.

«Άρα, όχι άδικα», συμπεραίνει, «ο Ηρόδοτος τοποθέτησε την φυλή των Χαλύβων, που επεξεργάζονταν το σίδηρο, σε εκείνη την περιοχή».

Οι αιώνες γνώσης σε θέματα μεταλλευτικής και μεταλλουργίας, οδηγούν σταθερά στην ανακάλυψη της απόληψης και της χύτευσης του σιδήρου. Πιθανότατα, οι ταξιδευτές της εποχής μεταφέρουν στον Ελλαδικό χώρο τις γνώσεις για το νέο μέταλλο. Η νέα εποχή θα σημαδευτεί από τα πιο ισχυρά, πιο γερά στην κρούση, σιδερένια όπλα.

Όπως πιθανολογεί, άλλωστε, ο κ. Βαξεβανόπουλος, η λεγόμενη «Κάθοδος των Δωριέων» έχει σχέση με την κάθοδο της γνώσης σε θέματα μεταλλευτικής και μεταλλουργίας.

«Ας μην ξεχνάμε ότι ο βασικός μοχλός της οικονομίας και των επιμέρους λειτουργιών της, ήταν η κατοχή των μετάλλων και των μεταλλοφόρων περιοχών» διευκρινίζει.

Αρχαία μεταλλεία στο Πήλιο

Ο Ιάσονας, όμως, δεν ξεκίνησε από μία περιοχή χωρίς γνώσεις μεταλλευτικής και μεταλλουργίας. Οι κάτοικοι της αρχαίας Ιωλκού γνωρίζουν το χρυσό και το χαλκό, ως μέταλλα. Το Πήλιο μέχρι πρότινος δεν ήταν γνωστό για την παρουσία χρήσιμων μετάλλων.

«Κι όμως», αναφέρει ο υποψήφιος διδάκτορας, «από την περιοχή της Ζαγοράς μέχρι το χωριό Καλαμάκι Πηλίου, έχουν βρεθεί πάνω από 30 μεταλλοφόρες περιοχές με έντονη την παρουσία ορυκτών του σιδήρου, του μολύβδου και του χαλκού». Μάλιστα, στο χωριό Ξουρίχτι, ανακαλύφθηκε αρχαίο υπόγειο μεταλλείο, με συνολικό μήκος διαδρόμων πάνω από 100 μέτρα, ενώ στην γύρω περιοχή, έντονη είναι η παρουσία επιφανειακών εκμεταλλεύσεων.

«Μπορούμε λοιπόν να υποθέσουμε ότι η εξάντληση των τοπικών μεταλλοφοριών, υπήρξε η κύρια αφορμή για την οργάνωση εκστρατειών σε υπερπόντιες περιοχές. Η αναζήτηση νέων και πλούσιων μεταλλοφοριών χαλκού και χρυσού, πιθανώς, ήταν η
κύρια αιτία των αποστολών, ίσως και των επιμέρους πολεμικών συγκρούσεων».

Αρχαίο Λαύριο

Σημείο σταθμός στην ιστορία του Λαυρίου είναι για τον κ. Βαξεβανόπουλο, το 546 π.Χ., οπότε και επιστρέφει ο Πεισίστρατος από την εξορία του. Από το Παγγαίο και την Θράκη, όπου είχε εξοριστεί, φέρνει μαζί του έμπειρους μεταλλευτές των μεταλλείων του Παγγαίου και της Σκαπτής Ύλης και πλέον το Λαύριο αρχίζει να γνωρίζει ιδιαίτερη ακμή.

Ξεκινά η διάνοιξη δαιδαλωδών στοών, που συνδέονται με την επιφάνεια με κατακόρυφα φρεάτια. Το 483 π.Χ. θα ανακαλυφθεί μία ιδιαίτερα πλούσια μεταλλοφορία που θα οδηγήσει στην οικονομική άνθηση της Αθήνας. Από τις προσόδους αυτής της ανακάλυψης, ο Θεμιστοκλής θα πείσει του Αθηναίους να ναυπηγήσουν 200 τριήρεις, με τις οποίες νίκησαν τον Περσικό στόλο στην ναυμαχία της Σαλαμίνας.

«Άρα, αντιλαμβανόμαστε ότι ακόμη και η πορεία της ιστορίας εξαρτάται από την εξέλιξη της μεταλλευτικής δραστηριότητας, αφού αυτή ορίζει τους πυλώνες της οικονομίας και κατ’ επέκταση της πολιτικής» προσθέτει, χαρακτηρίζοντας το Λαύριο ως «την πρώτη βιομηχανική επανάσταση προ Χριστού».

Γενικότερα πάντως, μεγάλα μεταλλευτικά κέντρα της αρχαιότητας θεωρούνται η Θάσος, η απέναντι της Θάσου περιοχή της Σκαπτής Ύλης, το όρος Παγγαίο, το όρος Άγκιστρο, η Βορειοανατολική Χαλκιδική, η Σίφνος και η Μήλος. Σε όλες αυτές τις
περιοχές υπάρχουν δεκάδες αρχαίες υπόγειες στοές εξόρυξης μεταλλεύματος, οι οποίες, όμως, δεν έχουν μελετηθεί ενδελεχώς, με αποτέλεσμα την έλλειψη βασικών στοιχείων και την καταστροφή πολλών στοών, καταλήγει ο κ. Βαξεβανόπουλος.

(Πηγή: http://bit.ly/RiOTAx)

ΑΝΑΝΕΟΜΕΝΟ,,ΓΙΑ ΠΡΟΒΟΛΗ ΚΑΙ ΥΠΕΝΘΙΜΙΣΗ ΣΧΟΛΙΩΝ      Στον κατάλογο των πλοίων της Ιλιάδας, παρουσιάζεται και ένα κράτος με το όνομα Δουλί...  ΔΗΜΟΦΙΛΗ  ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΜΕ 44 ΣΧΟΛΙΑ,,  ΟΙ  ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΟΛΩΝ ΕΙΝΑΙ  ΟΙ ΚΑΤΩΘΙ

  • 1
    • Makis Metaxas Αγαπητέ μου Γιώργο σε ευχαριστώ για την γνωστοποίηση των σχολιασμών που καταθέτουν οι αγαπητοί μας φίλοι γύρω από τα γνωστά προβλήματα της Ομηρικής τοπογραφίας. Ανεξάρτητα εάν το Φ/Β δεν ενδείκνυται κατά την 'άποψη μου για την ανταλλαγή απόψεων αυτού του αντικειμένου θα έκανα την προσπάθεια να συμμετάσχω σε αυτόν τον διάλογο εάν δεν υπήρχε μια αντικειμενική δυσκολία που με κρατά μακριά από αυτήν την διεργασία. Ειλικρινά δεν έχω ουδέποτε υποτιμήσει ακόμη και την πλέον "εξωπραγματική" άποψη που μπορεί να έχει γραφτεί σύμφωνα πάντα με τις δικές μου εκτιμήσεις. Πάντα διαβάζω με πολύ ενδιαφέρον τα σχόλια όλων σας και πολλές φορές θαυμάζω το πάθος σας και την γοητεία που εξασκούν τα Ομηρικά κείμενα στους φίλους μας όπως και σε χιλιάδες σκεπτόμενους πολίτες. Δεν παραγνωρίζω επίσης το γεγονός πως ασχέτως εάν κανείς μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί με τις απόψεις του κάθε ένα από εμάς ένα είναι βέβαιο κάθε ένας έχει προσθέσει με τον τρόπο του ακόμη ένα σκαλοπάτι για να φτάσουμε στο τέρμα του δρόμου. Εάν όλα πάνε καλά από όσα μπορώ να γνωρίζω στο άμεσο μέλλον θα υπάρχουν νέες προσεγγίσεις που θα μας δώσουν την ευκαιρία όταν δημοσιοποιηθούν τα κείμενα αυτά να δούμε ακόμη μερικές αθέατες πλευρές των σύνθετων ομηρικών προβλημάτων. Περισσότερα δεν μπορώ να πω γιατί τα κείμενα αυτά δεν έχουν ακόμη δημοσιευθεί για να μπορούμε τώρα να τα σχολιάσουμε. Επειδή όμως αναφέρεσαι σήμερα περί Δουλιχίου πληροφοριακά σου μεταφέρω την εκτίμηση οτι το Δουλίχιο τελικά φαίνεται να ήταν η σημερινή Ζάκυνθος.Για την Ιστορία και μόνο οφείλω να καταθέσω οτι την άποψη αυτή αρχικά την έχει διατυπώσει ο Βαγγέλης Πανταζής ένας από τους κορυφαίους σήμερα Ομηριστές που έχουμε στην Ελλάδα. Την πληροφορία αυτή την αφιερώνω στον φίλο μας τον Άρη που από οτι διαβάζω έχει και αυτός νομίζω την ίδια εκτίμηση. Αυτά προς το παρόν και σας ευχαριστώ για την όμορφη συντροφιά που μας προσφέρετε με τους κατά καιρούς σχολιασμούς σας.

  • Εταιρεία Μελετών Προϊστορικής ΚεφαλληνίαςΦωτορεαλιστική απεικόνιση από τον φίλο μας Αβραάμ Παναγάτο των εκβολών του ποταμού Βόχυνα στον Πόρο Κεφαλληνίας που ήταν πλωτός μέχρι τα πρόσφατα ιστορικά χρόνια. Η φωτορεαλιστική απεικόνιση έλαβε υπόψη της τις πιθανές υψομετρικές γραμμές και την πιθανή εικόνα που θα υπήρχε σε αυτήν την περιοχή στην εποχή του Οδυσσέως (1250 π.χ). Σύμφωνα με τις υπάρχουσες μελέτες και τα αρχαιολογικά ευρήματα φαίνεται πως εδώ επιβεβαιώνονται οι Ομηρικές αναφορές που περιγράφουν το περίφημο "Λιμάνι του Ρείθρου" του Άστεως της Ομηρικής Ιθάκης από όπου έφυγαν οι Μεγάθυμοι Κεφαλλήνες με επικεφαλής τον Οδυσσέα για το ταξίδι τους χωρίς επιστροφή στην μακρινή Τροία.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου