Μπορεί μετά την επικράτηση της Ελληνιστικής Κοινής να σταμάτησε η χρήση των αρχαίων ελληνικών διαλέκτων, δεν επήλθε όμως η ολοκληρωτική παύση τους στο επίπεδο τουλάχιστο της φωνητικής και του λεξιλογίου.
Πύλη του αρχαίου τείχους πάνω από τον Πόρο σχεδιασμένη από τον H. Nappier.
Εταιρεία Μελετών Προϊστορικής ΚεφαλληνίαςΗ πύλη αυτή κατέρρευσε με τον σεισμό του 1953. Στην μνήμη των κατοίκων της περιοχής είχε καταγραφεί ως του Δράκοντα τ’ αχούρι ( η κατοικία του Δράκοντα). Η ονομασία είχε να κάνει με το παρακείμενο σπήλαιο της Δράκαινας που βρίσκεται στο νότιο πρανές του φαραγγιού του Πόρου. Περίεργοι μύθοι και δοξασίες συνοδεύουν την συγκεκριμένη περιοχή με τον ημίθεο Ηρακλή να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην τοπική μυθογραφία. (βλέπε «Από τον Ηρακλή στο Δράκοντα. Αράκλι και στενό του Πόρου» Πέτρος Πετράτος Πρακτικά 1ου Συνεδρίου Πρόννων σελ 379-395 )
ΣΥΝΕ ΧΕΙΑ ΜΕ ΠΗΓΗ ΤΟ IONIANPRESS
Στη δημιουργία και καθιέρωση της Κοινής βασική υπήρξε η συνεισφορά της αττικής διαλέκτου, της οποίας μετεξέλιξη ήταν η Κοινή, αλλά σημαντική θεωρείται και η συμβολή της ιωνικής και δωρικής διαλέκτου. (1) Η γλωσσολογική, μάλιστα, επιστήμη έχει επισημάνει την ύπαρξη ποικίλων διαλεκτικών στοιχείων και άλλων αρχαϊκών, τα οποία εισχώρησαν, είτε αλλοιωμένα (φωνητικά ή μορφολογικά) είτε όχι, στην Κοινή και έφθασαν μέσα κυρίως από την προφορική παράδοση μέχρι τις μέρες μας στις τοπικές νεοελληνικές διαλέκτους και τα νεοελληνικά ιδιώματα. (2)