Από όσες γνώσεις μπορώ να έχω ανάρτησες ένα αρκετά κατατοπιστικό άρθρο φίλε “Poros”. Η εντύπωση που έχω σχηματίσει μεγαλώνοντας είναι ότι σε κάποιους (τους πασίγνωστους), δεν αρέσει να μαθαίνει ο κοσμάκης την ιστορία του γιατί έτσι επειδή η ιστορία της ζωής επάνω σε αυτό τον πλανήτη ήταν περίπου ίδια, έχει δηλαδή τα ίδια προβλήματα επιβίωσης, δεν αρέσει να υπάρχουν ανοιχτά μυαλά ώστε να μην είμαστε άνθρωποι έτοιμοι προς παντός είδους εκμετάλλευση. Τους αρέσει να είμαστε σα τα κοκόρια δηλαδή έτοιμοι για τσακωμό αλλά με κοκορίσιο μυαλό. Τώρα τι με νοιάζει εμένα τι κάνανε πριν 3000 χρόνια σου λέει ο κοκορόμυαλος! Μόνο που ήταν τα ίδια κατά βάση με ότι γίνονται σήμερα και άμα το λές σε λένε μακάκα χα χα. Γιατί ο Όμηρος αναφέρει τους Αχαιούς ξεχωριστά και ξεχωριστά τους Έλληνες? Ιλιάδα Β – 530 (ἐγχείῃ δ᾽ ἐκέκαστο Πανέλληνας καὶ Ἀχαιούς·) ??? Γιατί στα Ελευσίνια μυστήρια στην αρχή τουλάχιστον αν όχι πάντα, λάβαιναν μέρος εκ θρησκευτικού «νόμου» μόνο ΈΛΛΗΝΕΣ ? Γιατί η διαφοροποίηση σε σε ΑΧΑΙΟΙ , ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
και συνεεια
Η εθνολογική έρευνα της Πρόσω Ανατολής είναι δυσχερής, διότι η περιοχή υπήρξε «φυλετικός κόμβος», δηλ. χώρος μεγάλων φυλετικών μείξεων. Είναι εν τούτοις σαφής η πανάρχαια παρουσία σ’ όλον αυτό τον χώρο της Πρωτομεσογειακής φυλής, δηλαδή του ανθρώπινου τύπου, από τον οποίον εξεπήδησε δυτικώς του Αιγαίου η Μεσογειακή φυλή. Το -10.000 υπάρχουν ήδη στην Μέση Ανατολή σκελετικά ευρήματα Μεσογειακών, αλλά ανιχνεύεται και κρομανοειδής παρουσία. Δεν είναι γνωστό, πότε επεξετάθη στην Ασία ο πρωτομεσογειακός άνθρωπος, είναι όμως βέβαιη η εκεί παρουσία του πολύ προ της γλωσσοπλασίας. Ίσως η επέκτασι στην Ασία να είχε συντελεσθεί ακόμη και προ της ανθρωποποιήσεως, αν κρίνουμε από το γεγονός, ότι εσχηματίσθησαν εκεί δύο μεγάλοι φυλετικοί πυρήνες:Οι Ινδίδες και οι Οριενταλίδες – γνωστοί και ως Ινδοδραβιδική και Ανατολικομεσογειακή φυλή αντίστοιχα. Πριν δούμε την εθνολογική εξέλιξη στην Μέση Ανατολή, σκόπιμο είναι να εξετάσουμε τον αρχαιότερο σχηματισμό της ινδικής φυλής. Οι Ινδίδες της λίθινης εποχής ομοιάζουν οστεολογικώς με τους τότε Μεσογειακούς, όπως αποδεικνύουν τα παλαιοανθρωπολογικά ευρήματα της εποχής του -3000. Ας σημειωθεί, ότι η νεολιθική (γεωργική) εποχή άρχισε στην Ινδία καθυστερημένα, μόλις το -3000. Έτσι, τα παλαιότερα ευρήματα που μελέτησε ο Gypta, δείχνουν τύπο βασικά Μεσογειακό, αλλά σε συνύπαρξη με τύπο «Αυστραλοειδή». Η αυστραλοειδής φυλή είναι η γνωστή πρωτόγονη φυλή, που σήμερα λίγα καθαρά της κατάλοιπα σώζονται στην Αυστραλία, φυλή με έντονη δολιχο- και χαμαικρανία, ισχυρά υπερόφρυα τόξα και πλατυρρινία. Ο Κέιθ επίσης επεσήμανε σε προϊστορικά ευρήματα της Ινδίας βάσι «μεσογειακή», όπως και άλλες έρευνες των Κρόγκμαν, Σήγουελ και ιδιαίτερα της Ehrhardt. Παντού διαφαίνεται αυτή η συνύπαρξη των πρωτομεσογειακών με τους αυστραλοειδείς, με αύξουσα τάσι αναμείξεώς τους. Η Ινδική φυλή υπήρξε λοιπόν ένα αρχαιότατο φυλετικό κράμα Μεσογειακών και Αυστραλοειδών. Ανθρωπομετρικώς οι Ινδίδες χαρακτηρίζονται από μελαψό δέρμα, μεσορρινία και προγναθισμό – άγνωστο αν αυτά προήλθαν εκ της μείξεως ή κατά την ανθρωπογένεσι κιόλας της μεικτής αυτής φυλής. Αυτή πάντως η μείξι Πρωτομεσογειακών και Αυστραλοειδών πρέπει να ήταν η αιτία για την καθυστέρησι εκεί της Νεολιθικής εποχής. Σ’ αυτήν την λίθινη εποχή των Ινδιών επισημαίνεται ο λεγόμενος πολιτισμός Ινδού, που είχε στενώτατες «σχέσεις εμπορικές με την Περσία, την Μεσοποταμία, ακόμη και με την Αίγυπτο και την Ελλάδα», είχε δε αναλογίες με τους πολιτισμούς αυτών των χωρών. Οι Ινδοί της λίθινης εποχής μιλούσαν μία γλώσσα, την Δραβιδική ή Βεδδική, που δεν είχε καμία συγγένεια με την Ιαπετική ομογλωσσία. Αυτό ακριβώς αποδεικνύει ότι η Πρωτομεσογειακή φυλή είχε εποικίσει την Ινδία προ της γλωσσοπλασίας. Ο πολιτισμός Ινδού καταρρέει όμως γύρω στο –2000 (α). Στην χώρα εισβάλλει βιαίως ξένος λαός από βορειοδυτικά, γκρεμίζει τον ινδικό πολιτισμό και έρχεται μαζί του σε επιμειξία. Θα χρειασθούν πολλοί αιώνες, για να επανεύρει η Ινδία μία νέα φυλετική ισορροπία και να αναπτυχτεί και πάλι ένας νέος πολιτισμός. Μόλις μετά το -800 εισάγεται η εποχή του Χαλκού, ενώ έχει πια επικρατήσει μία νέα γλώσσα, η περίφημη Σανσκριτική – γλώσσα τώρα της Ιαπετικής ομογλωσσίας. Η αρχαία ινδική Ριγκβέντα θυμάται και περιγράφει την εισβολή εκείνου του ξένου λαού (το -2000), των «ανοικτοχρώμων Αρία», που επεβλήθησαν επί των ιθαγενών, οι οποίοι «δεν είχαν μύτη». Προφανώς ήταν έντονη η διαφορά των λεπτορρινικών κατακτητών έναντι των τότε Ινδών με την πλατειά μύτη. Ας προστεθεί, ότι από αυτό το όνομα «Αρία» των Ινδών προήλθε στην εποχή μας και η γενικότερη ονομασία της Ευρωπαϊκής φυλής ως Αρίας (β). Εκείνοι πάντως οι Ευρωπίδες, που κατέκτησαν το -2000 την χώρα των Ινδών, δεν ήσαν Νορδικοί (Βόρειοι), όπως θα ενόμιζε κανείς από τον χαρακτηρισμό «ανοιχτόχρωμοι». Η ανθρωπολόγος S. Ehrhardt δεν διαπίστωσε καμιά νορδική παρουσία στα παλαιοανθρωπολογικά ευρήματα της χώρας. Οι κατακτηταί ήσαν ανοιχτόχρωμοι μόνο σε σχέση με τους μελαψούς Ινδούς. Έτσι η ινδοδραβιδική φυλή, μολονότι κατάγεται (εν μέρει) από τον ίδιο προάνθρωπο με τους Μεσογειακούς και μολονότι το -2000 ανεμείχθη με εισβαλόντες Ευρωπίδες, έχει διαχωριστή φυλετικά από την Ευρωπαϊκή φυλή. . Ούτε λοιπόν από απόψεως ιστορικής εξελίξεως ούτε – πολύ περισσότερο – από απόψεως φυλετικής ταξινομήσεως είναι δυνατόν να υποστηριχτεί η θεωρία της «ινδοευρωπαϊκής φυλής». Φυλετικώς είναι αναντίλεκτη η διάκριση μεταξύ της Ευρωπαϊκής και της Ινδικής φυλής. Η σύγχυση των γλωσσολόγων με την περιβόητη «ινδοευρωπαϊκή ομογλωσσία», που είχε άλλοτε παρασύρει και την Φυλογνωσία, σήμερα έχει ξεκαθαρίσει. Τώρα πια ξέρουμε, ότι μόνον η δεύτερη γλώσσα της Ινδίας, η σανσκριτική, ανήκει στην Ιαπετική ομογλωσσία και ότι η γλώσσα αυτή εμβολιάσθηκε εκεί από τους κατακτητές του -2000, τους Αρία. Αυτό το συμπέρασμα συνήγαγε πρώτη η επιστημονική ομάδα του E. von Eickstedt, που είχε ερευνήσει το 1929 την χώρα, σήμερα δε αποτελεί γενική πεποίθηση της Φυλετικής Ανθρωπολογίας πως ενιαία φυλή «ινδοευρωπαϊκή» δεν υπάρχει – όπως για τον ίδιο λόγο δεν υπάγονται και οι Ινδιάνοι στην Κίτρινη φυλή, από την οποία είχαν κάποτε αποσπασθεί. Η φυλετική επίδραση που είχαν οι «Άριοι» στην ινδοδραβιδική φυλή είναι εμφανής μέχρι σήμερα. Στην βορειοδυτική χώρα έχει διαμορφωθεί ένα ξεχωριστό ινδικό γένος, ονομαζόμενο «Ινδοαφγανικό», το οποίο παρουσιάζει ανοιχτότερο χρώμα δέρματος, λεπτοπροσωπία (μορφολ. δείκτης περί το 90) και ρινικό δείκτη στα όρια της λεπτορρινίας (Buechi). Ο παρακείμενος χάρτης του Λούντμαν δείχνει την μεταβολή του ρινικού δείκτη από την Β.Δ. «αρία» άκρη των Ινδιών μέχρι την Ν.Α. «αυστραλοϊνδική» άκρη. Σχετικά με την ταυτότητα των Αρίων, που είχαν εισβάλλει στην Ινδία, ο Buechi και άλλοι θεωρούν ότι αυτοί πρέπει να ήσαν Χετταίοι, οι οποίοι στα μέσα της -2ας χιλιετίας είχαν αναστατώσει την ευρύτερη εκείνη περιοχή με διαδοχικές κατακτήσεις (Περσία, Συρία), μέχρις ότου υπετάγησαν στους «λαούς της θαλάσσης» και έσβησε η παρουσία τους. Αποκλείεται βεβαίως να ήσαν Οριενταλίδες οι κατακτητές της Ινδίας, αφού η σανσκριτική γλώσσα υπάγεται στις Ιαπετικές και όχι στις σημιτικές. Αλλά και οι Χετταίοι, καθ’ όσον είναι γνωστό, δεν είχαν κινηθεί κατακτητικά τόσο ενωρίς, από το -2000. Οι κατακτητές των Ινδιών πρέπει να ήσαν θρακικής καταγωγής, διαπεραιωμένοι στην Μικρά Ασία από τον καιρό της αρίας ελληνικής ακμής. Η λέξι αρία, που μας μεταφέρουν τα σανσκριτικά κείμενα, ήταν σε ευρεία χρήσι στην κυρίως Ελλάδα και στην Θράκη, στην δε Ινδία έφθασε μέσω των Θρακικών εισβολέων. Η σχέση των εισβολέων της Ινδίας με την Θράκη διαφαίνεται και από την συγγένεια που υπάρχει μεταξύ της Ριγκβέντα και των Ορφικών Ύμνων (γ), αλλά και από το ότι η αρχαιότατη ονομασία της ίδιας της Θράκης, κατά τον Στράβωνα, ήταν «Αρία» (δ). Πιθανώτερη εκδοχή είναι ότι Μήδοι υπήρξαν οι εισβολείς στην Ινδία. Οι Μήδοι ήσαν θρακικής καταγωγής και γι’ αυτό αυτοαπεκαλούντο «Άριοι» (ε). Κάποιος θρύλος μάλιστα συνέδεε τους Μήδους με συγγενικό βαθμό με έναν θρακικό λαό ζώντα υπεράνω του Δουνάβεως. Ο Ηρόδοτος, απορώντας γι’ αυτό, σχολίαζε: «Αλλά όλα είναι δυνατόν να έχουν γίνει στον μακρό χρόνο» (στ). Ας σημειωθεί, ότι κατά την ελληνική μυθολογία η «Αρία» χώρα των Μηδών είχε κατοικηθή στην αρχή από τον Μήδο, εγγονό του Αιγέως (ζ). Φαίνεται λοιπόν ότι στην αρχαϊκή Ελλάδα υπήρχε ανάμνηση της ελληνικής συμβολής στην φυλετική διαμόρφωση των Μήδων και των γειτονικών τους λαών. Η λέξι αρία προέρχεται άλλωστε ετυμολογικώς από την πρωτοελληνική ρίζα αρ, που σημαίνει γη. «Άριος» ήταν λοιπόν ο «γηγενής», ο Έλλην – σε αντιδιαστολή με τον ξένο, τον βάρβαρο –, κατά συνεκδοχήν δε ο «ανδρείος». Από την πανάρχαια αυτή ρίζα αρ προέρχονται πλείστες ελληνικές λέξεις, όπως αρόω, άροτρο, άρουρα (καλλιεργημένη γη), άργος (αλλά και αγρός, κατά Γλάδστωνα), άργιλος, αρουραίος, αράχνη, αρακάς, αρβύλα, αρύω (αντλώ νερό από την γη), αίρω (σηκώνω από την γη), αριθμός (αρχικώς «έκτασις»), έαρ (εποχή ανθοφορίας της γης), άρτος αλλά και έρημος, ώρα, άρωμα, (ευώδης βοτάνη), αρέθουσα (πηγή ύδατος), έργον, βάρος, μάρμαρον, σίδηρος (δωριστί σίδαρος), η θεά της γης Ρέα κ.ά., και βεβαίως η ίδια η γη (από το αργέα – γέα). Και σε πλήθος ξένων γλωσσών έχει εμφυτευθή η ίδια ρίζα, από τα λατινικά (aro, arena), τα γοτθικά (arjam), τα γερμανικά (ur-, Arbeit, Erde), τα παλαιοαγγλικά (ear) ως τα ιαπωνικά (ar). Από την ίδια πρωτοελληνική ρίζα προέρχονται ακόμη και τα ονόματα των χωρών Αρκαδία, Αρμενία, Αραβία, Ιράκ και Ιράν (που ο Μ. Αλέξανδρος είχε βαφτίσει «Αρειανή»), όπως και το δεύτερο συνθετικό της Βουλγαρίας και της Ουγγαρίας. Άρης ονομάσθηκε από τους Θράκες ο μεγάλος τους θεός του πολέμου (η), στην κυρίως δε Ελλάδα εγίνετο χρήση των συγκριτικών του «άριος» (αρείων, άριστος), ενώ από την ίδια πάντα ρίζα προήλθαν και οι λέξεις άρρην, αρχή και αρετή (αφού η ανδρεία, ίδιον των ανδρών, είναι αρετή), όπως και το πρώτο συνθετικό αρει- (ανώτερος) για πλείστα επίθετα (θ). Κατόπιν των ανωτέρω είναι σαφές ότι με τον όρο «Αρία φυλή» νοείται η ελληνική φυλή. Υπό ευρεία έννοια θα μπορούσε να ονομάζεται έτσι και ολόκληρη η Λευκή Ευρωπαϊκή φυλή. Όποιος όμως χρησιμοποιεί τον όρο «Άριος» για να ταχτοποιήσει άλλο ευρωπαϊκό φύλο (π.χ. το νορδικό), διαπράττει το ίδιο επιστημονικό ατόπημα, που είχε επιχειρήσει και ο Χανς Γκύντερ.
http://hellinon.net/IndoiArioi.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου